Ημικρανίες & κεφαλαλγία στην ινομυαλγία
Τα άτομα με ινομυαλγία τείνουν να υποφέρουν από τρεις διαφορετικούς τύπους πονοκεφάλων: πονοκεφάλους μυϊκής έντασης, ημικρανίες και συνδυαστικούς πονοκεφάλους. Πονοκέφαλοι από μυϊκή ένταση: οι πονοκέφαλοι που προκαλούνται από ένταση, δηλ. μυϊκές συσπάσεις που συμβαίνουν στο λαιμό, το κεφάλι, σαγόνι, στο πάνω μέρος της πλάτης, και τους ώμους, αντιλαμβάνονται τον πονοκέφαλο ως σφίξιμο γύρω από το κεφάλι τους. Η ένταση του πόνου μπορεί να κυμαίνεται από μέτρια έως σοβαρή και συνήθως διαρκεί μερικές ώρες.
Ημικρανίες: Οι ημικρανίες προκαλούνται από στενώσεις των αρτηριών κι ως εκ τούτου είναι γνωστές ως αγγειακοί πονοκέφαλοι. Λόγω του στρες, κόπωσης, ή ασθένειας, τα αιμοφόρα αγγεία στο κεφάλι και το λαιμό σφίγγουν και διαστέλλονται προκαλώντας έντονο πόνο, ναυτία, ζάλη, καθώς και πόνο στα μάτια. Μια ημικρανία μπορεί επίσης να μετατοπίζεται από τη μία πλευρά του κεφαλιού στην άλλη. Ο πιο κοινός τύπος ημικρανίας ονομάζεται "κοινή" ημικρανία, και επηρεάζει περίπου το 70% των πασχόντων ημικρανίας. Η κοινή ημικρανία προηγείται συνήθως από επεισόδια άγχους, κατάθλιψης, και κόπωσης. Ο λιγότερο συχνός τύπος ημικρανίας είναι το "κλασική" ημικρανία, και συμβαίνει αμέσως πριν από οπτικά συμπτώματα συμπεριλαμβανομένης διπλωπίας, θαμπής όρασης, αλλοιώσεων, εμφάνισης τελειών που αναβοσβήνουν. Αυτά τα οπτικά συμπτώματα λέγονται αύρα. Συνήθως τα συμπτώματα προϋπάρχουν της ημικρανίας για 15 έως 60 λεπτά. Αυτή η ημικρανία διαρκεί περίπου 4 ώρες, αν και μπορεί να σας ταλαιπωρήσει για διάστημα μιας εβδομάδας. Οι ημικρανίες μπορούν να εξελιχθούν σε χρόνιες κεφαλαλγίες.
Συνδυαστικοί Πονοκέφαλοι: Τα άτομα με ινομυαλγία μπορεί να υποφέρουν από ένα συνδυασμό και των δύο τύπων (έντασης και ημικρανίας). Οι πονοκέφαλοι είναι ένα εξαιρετικά σύνηθες σύμπτωμα της ινομυαλγίας. Στην πραγματικότητα, περισσότερο από το 50% των ατόμων με ινομυαλγία υποφέρουν από πονοκεφάλους ή σταθερές ημικρανίες.
Η αιτία που προκαλούνται σοβαροί πονοκέφαλοι σε άτομα με ινομυαλγία δεν είναι γνωστή. Τα προβλήματα ύπνου και κόπωσης πιθανώς σχετίζονται με την αύξηση του αριθμού των πονοκεφάλων που νιώθει ο ασθενής με ινομυαλγία. Οι μυϊκοί σπασμοί και ο πόνος που προκαλείται από την ίδια την ρευματική πάθηση μπορεί επίσης να αυξήσουν τη συχνότητα των πονοκεφάλων. Η ημικρανία ενεργοποιείται με φως, ήχο, και καιρικές συνθήκες και το στρες προκαλεί συχνούς πονοκεφάλους έντασης. Υπάρχουν μια σειρά από ενδιαφέρουσες θεωρίες σχετικά με το γιατί τα άτομα με ινομυαλγία υποφέρουν από τόσους πολλούς πονοκεφάλους. Πολλές από αυτές τις θεωρίες σχετίζονται με το γεγονός ότι η ίδια δυσλειτουργία που προκαλεί την ινομυαλγία επίσης προκαλεί τις ημικρανίες. Διαταραχές ύπνου: φαύλος κύκλος ανάμεσα στις ημικρανίες και τους πονοκεφάλους μυϊκής έντασης ενδέχεται να επηρεάσουν άτομα με ινομυαλγία οι όποιοι ούτος η άλλως αντιμετωπίζουν διαταραγμένο ύπνο που προκαλείται από την ΙΝΜ. Πολυάριθμες μελέτες που διεξάγονται σχετικά με πάσχοντες από ημικρανία διαπίστωσε ότι έπασχαν από διαταραχές ύπνου και ιδιαίτερα από άπνοια ύπνου. Οι διαταραχές ύπνου τείνουν επίσης να κάνουν τη βαρύτητα και τη συχνότητα των πονοκεφάλων χειρότερες.
Κροταφογναθική Κοινή Διαταραχή (TMJD): Ένα μεγάλο ποσοστό των ατόμων με ινομυαλγία επίσης υποφέρει από μια άλλη διαταραχή αναφέρεται ως TMJD. Η διαταραχή αυτή προκαλεί σφίξιμο στους μυς και τις αρθρώσεις του προσώπου, γνάθου, και λαιμού, και συχνά προκαλεί σοβαρές ημικρανίες. Η διαταραχή αυτή μπορεί να ευθύνεται για τον μεγάλο αριθμό των πασχόντων από πονοκέφαλο ανάμεσα στους πάσχοντες από ΙΝΜ. Η TMJD προκαλεί επίσης τρίξιμο των δοντιών, η οποία με τη σειρά της μπορεί επίσης να συμβάλει στην εμφάνιση πονοκεφάλων.
Xαμηλά επίπεδα Σεροτονίνης: (βλ. σεροτονίνη) Μια από τις πιο διαδεδομένες θεωρίες υποστηρίζει ότι οι ημικρανίες προκαλούνται πράγματι από τους ίδιους τους παράγοντες που προκαλούν την ινομυαλγία. Αυτό θα σήμαινε ότι οι ημικρανίες δεν είναι στην πραγματικότητα ένα σύμπτωμα της ινομυαλγίας, αλλά είναι πραγματικά μια ταυτόχρονη ασθένεια. Πρόσφατες μελέτες που διεξήχθησαν σε άτομα με ημικρανίες παρουσιάζουν χαμηλά επίπεδα της σεροτονίνης στον εγκέφαλο τους. Η σεροτονίνη είναι ένας νευροδιαβιβαστής που βοηθά να επικοινωνεί σήματα πόνου σε διάφορα μέρη του εγκεφάλου. Οι άνθρωποι που δεν έχουν αρκετή σεροτονίνη, δεν φαίνεται να είναι σε θέση να επικοινωνούν αποτελεσματικά σήματα πόνου, με αποτέλεσμα την αύξηση του πόνου. Η ινομυαλγία έχει ήδη συνδεθεί με χαμηλά επίπεδα σεροτονίνης στον εγκέφαλο.
Xαμηλά επίπεδα Μαγνησίου: Το μαγνήσιο βρίσκεται επίσης σε χαμηλά επίπεδα και στους πάσχοντες από ημικρανία αλλά και τα άτομα με ινομυαλγία. Μελέτες υποστηρίζουν ότι αυτά τα χαμηλά επίπεδα μαγνησίου μπορεί πράγματι να αποτελούν την αιτία για τις ημικρανίες και την ινομυαλγία.
Δυστυχώς, οι πονοκέφαλοι/ημικρανίες κάνουν τον ήδη υπάρχον πόνο της ινομυαλγίας πολύ πιο έντονο, με αποτέλεσμα ο ασθενής να έχει ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα για να ανταπεξέλθει στον χρόνιο πόνο. Το 36% των ασθενών με ινομυαλγία και χρόνιες ημικρανίες, νιώθουν υψηλότερα επίπεδα κατάθλιψης και πόνου στην ασθένειά τους.
Όπως αναφέρεται στην "Επιδημιολογια, κλινικα χαρακτηριστικα και διαγνωστικη προσεγγιση της ινομυαλγιας", περιπτώσεις κεφαλαλγίας εμφανίζονται σε ποσοστό 35-87,7% σε ασθενείς με ΙΝΜ, ενώ ιστορικό ημικρανίας αποκαλύφθηκε στο 55% των ασθενών αυτών. Στο 67% η ημικρανία προηγήθηκε της ΙΝΜ, στο 11% η έναρξη συνέπεσε χρονικά, ενώ στο 22% η έναρξη της ημικρανίας καθυστέρησε ένα τουλάχιστον έτος της έναρξης της ΙΝΜ. Οι Moreus και συν41 μελετώντας 100 γυναίκες με ΙΝΜ (οι 76 με κεφαλαλγία) διαπίστωσαν σε ποσοστό 84% των ασθενών με ΙΝΜ και κεφαλαλγία ότι αυτή οδήγησε σε σημαντική ελάττωση της λειτουργικής τους ικανότητας. Στην ομάδα των ασθενών με ΙΝΜ/κεφαλαλγία, ημικρανία διαπιστώθηκε στο 63% (με αύρα 27% και κεφαλαλγία τάσεως 16%), μόνο κεφαλαλγία τάσεως στο 16%, μετατραυματικής αιτιολογίας κεφαλαλγία στο 4% και μετά από κατάχρηση αναλγητικών στο 6%. Δεν διαπιστώθηκε διαφορά ως προς τις μετρήσεις που αφορούσαν την εκτίμηση του πόνου, την προκαλούμενη από τον πόνο λειτουργική ανικανότητα, την ποιότητα του ύπνου ή τη ψυχολογική δυσχέρεια (άγχος, κατάθλιψη). Ως προς τη συχνότητα αποκάλυψης ΙΝΜ, σε μελέτη 101 ασθενών με ημικρανία αυτή διαπιστώθηκε στο 35,6%.
Οι ασθενείς με ημικρανία/ΙΝΜ έπασχαν συχνότερα από κατάθλιψη, ενώ στην ίδια υποομάδα ασθενών αναφέρθηκε 1,3 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα η κεφαλαλγία να οδηγεί σε λειτουργική ανικανότητα. Σε άλλη ομάδα ασθενών με χρόνια κεφαλαλγία περισσότερα από 11 TenderPoints (χαρακτηριστικών της ΙΝΜ) αποκαλύφθηκε σε ποσοστό 40% χωρίς όμως οι ασθενείς αυτοί να αναφέρουν το διάχυτο μυοσκελετικό πόνο της ΙΝΜ44. Θα πρέπει να αναφερθεί παρόμοια πιθανότητα αποκάλυψης ΙΝΜ, κατάθλιψης και ημικρανίας σε ασθενείς με σύνδρομοευερέθιστου εντέρου (ΣΕΕ). Ενδιαφέρον επίσης έχει η μελέτη των Ifergane και συν. σε ομάδα 20 ανδρών και 72 γυναικών με ημικρανία στην οποίαΙΝΜ διαπιστώθηκε μόνο στις γυναίκες ασθενείς(22%). Διαπιστώθηκε επίσης ότι οι γυναίκες αυτές ε ΙΝΜ/ημικρανία εμφάνισαν χαμηλότερη ποιότητα ζωής και εμφανή διανοητική δυσχέρεια.
Ημικρανίες: Οι ημικρανίες προκαλούνται από στενώσεις των αρτηριών κι ως εκ τούτου είναι γνωστές ως αγγειακοί πονοκέφαλοι. Λόγω του στρες, κόπωσης, ή ασθένειας, τα αιμοφόρα αγγεία στο κεφάλι και το λαιμό σφίγγουν και διαστέλλονται προκαλώντας έντονο πόνο, ναυτία, ζάλη, καθώς και πόνο στα μάτια. Μια ημικρανία μπορεί επίσης να μετατοπίζεται από τη μία πλευρά του κεφαλιού στην άλλη. Ο πιο κοινός τύπος ημικρανίας ονομάζεται "κοινή" ημικρανία, και επηρεάζει περίπου το 70% των πασχόντων ημικρανίας. Η κοινή ημικρανία προηγείται συνήθως από επεισόδια άγχους, κατάθλιψης, και κόπωσης. Ο λιγότερο συχνός τύπος ημικρανίας είναι το "κλασική" ημικρανία, και συμβαίνει αμέσως πριν από οπτικά συμπτώματα συμπεριλαμβανομένης διπλωπίας, θαμπής όρασης, αλλοιώσεων, εμφάνισης τελειών που αναβοσβήνουν. Αυτά τα οπτικά συμπτώματα λέγονται αύρα. Συνήθως τα συμπτώματα προϋπάρχουν της ημικρανίας για 15 έως 60 λεπτά. Αυτή η ημικρανία διαρκεί περίπου 4 ώρες, αν και μπορεί να σας ταλαιπωρήσει για διάστημα μιας εβδομάδας. Οι ημικρανίες μπορούν να εξελιχθούν σε χρόνιες κεφαλαλγίες.
Συνδυαστικοί Πονοκέφαλοι: Τα άτομα με ινομυαλγία μπορεί να υποφέρουν από ένα συνδυασμό και των δύο τύπων (έντασης και ημικρανίας). Οι πονοκέφαλοι είναι ένα εξαιρετικά σύνηθες σύμπτωμα της ινομυαλγίας. Στην πραγματικότητα, περισσότερο από το 50% των ατόμων με ινομυαλγία υποφέρουν από πονοκεφάλους ή σταθερές ημικρανίες.
Η αιτία που προκαλούνται σοβαροί πονοκέφαλοι σε άτομα με ινομυαλγία δεν είναι γνωστή. Τα προβλήματα ύπνου και κόπωσης πιθανώς σχετίζονται με την αύξηση του αριθμού των πονοκεφάλων που νιώθει ο ασθενής με ινομυαλγία. Οι μυϊκοί σπασμοί και ο πόνος που προκαλείται από την ίδια την ρευματική πάθηση μπορεί επίσης να αυξήσουν τη συχνότητα των πονοκεφάλων. Η ημικρανία ενεργοποιείται με φως, ήχο, και καιρικές συνθήκες και το στρες προκαλεί συχνούς πονοκεφάλους έντασης. Υπάρχουν μια σειρά από ενδιαφέρουσες θεωρίες σχετικά με το γιατί τα άτομα με ινομυαλγία υποφέρουν από τόσους πολλούς πονοκεφάλους. Πολλές από αυτές τις θεωρίες σχετίζονται με το γεγονός ότι η ίδια δυσλειτουργία που προκαλεί την ινομυαλγία επίσης προκαλεί τις ημικρανίες. Διαταραχές ύπνου: φαύλος κύκλος ανάμεσα στις ημικρανίες και τους πονοκεφάλους μυϊκής έντασης ενδέχεται να επηρεάσουν άτομα με ινομυαλγία οι όποιοι ούτος η άλλως αντιμετωπίζουν διαταραγμένο ύπνο που προκαλείται από την ΙΝΜ. Πολυάριθμες μελέτες που διεξάγονται σχετικά με πάσχοντες από ημικρανία διαπίστωσε ότι έπασχαν από διαταραχές ύπνου και ιδιαίτερα από άπνοια ύπνου. Οι διαταραχές ύπνου τείνουν επίσης να κάνουν τη βαρύτητα και τη συχνότητα των πονοκεφάλων χειρότερες.
Κροταφογναθική Κοινή Διαταραχή (TMJD): Ένα μεγάλο ποσοστό των ατόμων με ινομυαλγία επίσης υποφέρει από μια άλλη διαταραχή αναφέρεται ως TMJD. Η διαταραχή αυτή προκαλεί σφίξιμο στους μυς και τις αρθρώσεις του προσώπου, γνάθου, και λαιμού, και συχνά προκαλεί σοβαρές ημικρανίες. Η διαταραχή αυτή μπορεί να ευθύνεται για τον μεγάλο αριθμό των πασχόντων από πονοκέφαλο ανάμεσα στους πάσχοντες από ΙΝΜ. Η TMJD προκαλεί επίσης τρίξιμο των δοντιών, η οποία με τη σειρά της μπορεί επίσης να συμβάλει στην εμφάνιση πονοκεφάλων.
Xαμηλά επίπεδα Σεροτονίνης: (βλ. σεροτονίνη) Μια από τις πιο διαδεδομένες θεωρίες υποστηρίζει ότι οι ημικρανίες προκαλούνται πράγματι από τους ίδιους τους παράγοντες που προκαλούν την ινομυαλγία. Αυτό θα σήμαινε ότι οι ημικρανίες δεν είναι στην πραγματικότητα ένα σύμπτωμα της ινομυαλγίας, αλλά είναι πραγματικά μια ταυτόχρονη ασθένεια. Πρόσφατες μελέτες που διεξήχθησαν σε άτομα με ημικρανίες παρουσιάζουν χαμηλά επίπεδα της σεροτονίνης στον εγκέφαλο τους. Η σεροτονίνη είναι ένας νευροδιαβιβαστής που βοηθά να επικοινωνεί σήματα πόνου σε διάφορα μέρη του εγκεφάλου. Οι άνθρωποι που δεν έχουν αρκετή σεροτονίνη, δεν φαίνεται να είναι σε θέση να επικοινωνούν αποτελεσματικά σήματα πόνου, με αποτέλεσμα την αύξηση του πόνου. Η ινομυαλγία έχει ήδη συνδεθεί με χαμηλά επίπεδα σεροτονίνης στον εγκέφαλο.
Xαμηλά επίπεδα Μαγνησίου: Το μαγνήσιο βρίσκεται επίσης σε χαμηλά επίπεδα και στους πάσχοντες από ημικρανία αλλά και τα άτομα με ινομυαλγία. Μελέτες υποστηρίζουν ότι αυτά τα χαμηλά επίπεδα μαγνησίου μπορεί πράγματι να αποτελούν την αιτία για τις ημικρανίες και την ινομυαλγία.
Δυστυχώς, οι πονοκέφαλοι/ημικρανίες κάνουν τον ήδη υπάρχον πόνο της ινομυαλγίας πολύ πιο έντονο, με αποτέλεσμα ο ασθενής να έχει ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα για να ανταπεξέλθει στον χρόνιο πόνο. Το 36% των ασθενών με ινομυαλγία και χρόνιες ημικρανίες, νιώθουν υψηλότερα επίπεδα κατάθλιψης και πόνου στην ασθένειά τους.
Όπως αναφέρεται στην "Επιδημιολογια, κλινικα χαρακτηριστικα και διαγνωστικη προσεγγιση της ινομυαλγιας", περιπτώσεις κεφαλαλγίας εμφανίζονται σε ποσοστό 35-87,7% σε ασθενείς με ΙΝΜ, ενώ ιστορικό ημικρανίας αποκαλύφθηκε στο 55% των ασθενών αυτών. Στο 67% η ημικρανία προηγήθηκε της ΙΝΜ, στο 11% η έναρξη συνέπεσε χρονικά, ενώ στο 22% η έναρξη της ημικρανίας καθυστέρησε ένα τουλάχιστον έτος της έναρξης της ΙΝΜ. Οι Moreus και συν41 μελετώντας 100 γυναίκες με ΙΝΜ (οι 76 με κεφαλαλγία) διαπίστωσαν σε ποσοστό 84% των ασθενών με ΙΝΜ και κεφαλαλγία ότι αυτή οδήγησε σε σημαντική ελάττωση της λειτουργικής τους ικανότητας. Στην ομάδα των ασθενών με ΙΝΜ/κεφαλαλγία, ημικρανία διαπιστώθηκε στο 63% (με αύρα 27% και κεφαλαλγία τάσεως 16%), μόνο κεφαλαλγία τάσεως στο 16%, μετατραυματικής αιτιολογίας κεφαλαλγία στο 4% και μετά από κατάχρηση αναλγητικών στο 6%. Δεν διαπιστώθηκε διαφορά ως προς τις μετρήσεις που αφορούσαν την εκτίμηση του πόνου, την προκαλούμενη από τον πόνο λειτουργική ανικανότητα, την ποιότητα του ύπνου ή τη ψυχολογική δυσχέρεια (άγχος, κατάθλιψη). Ως προς τη συχνότητα αποκάλυψης ΙΝΜ, σε μελέτη 101 ασθενών με ημικρανία αυτή διαπιστώθηκε στο 35,6%.
Οι ασθενείς με ημικρανία/ΙΝΜ έπασχαν συχνότερα από κατάθλιψη, ενώ στην ίδια υποομάδα ασθενών αναφέρθηκε 1,3 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα η κεφαλαλγία να οδηγεί σε λειτουργική ανικανότητα. Σε άλλη ομάδα ασθενών με χρόνια κεφαλαλγία περισσότερα από 11 TenderPoints (χαρακτηριστικών της ΙΝΜ) αποκαλύφθηκε σε ποσοστό 40% χωρίς όμως οι ασθενείς αυτοί να αναφέρουν το διάχυτο μυοσκελετικό πόνο της ΙΝΜ44. Θα πρέπει να αναφερθεί παρόμοια πιθανότητα αποκάλυψης ΙΝΜ, κατάθλιψης και ημικρανίας σε ασθενείς με σύνδρομοευερέθιστου εντέρου (ΣΕΕ). Ενδιαφέρον επίσης έχει η μελέτη των Ifergane και συν. σε ομάδα 20 ανδρών και 72 γυναικών με ημικρανία στην οποίαΙΝΜ διαπιστώθηκε μόνο στις γυναίκες ασθενείς(22%). Διαπιστώθηκε επίσης ότι οι γυναίκες αυτές ε ΙΝΜ/ημικρανία εμφάνισαν χαμηλότερη ποιότητα ζωής και εμφανή διανοητική δυσχέρεια.
ΑΡΧΗ
Σχόλια
http://www.inomyalgia.com/2010/01/blog-post_1792.html
στειλτε μου email στο inomyalgia@gmail.com